Boşanma Üzerine Notlar

Bu yazı Divorce Mediation (Boşanma Arabuluculuğu) kitabından çevrilmiştir.

1. Hem sizin hem de çocuklarınızın boşanma ile ortaya çıkan değişikliklere uyum sağlayabilmesi için kendinize ve onlara zaman tanıyın.

2. Çocuklarınıza boşanmanın kendilerinden kaynaklanmadığını netleştirin. Reddedilmediklerini veya terk edilmediklerini anladıklarından emin olun. Özellikle küçük çocuklar, sık sık kendilerini suçlar ve aile içindeki sorunların kendi hataları sonucu olduğuna inanırlar. Küçük çocuklar, ebeveynleri arasındaki sorunun kendi hareketleri veya gizli bir dileği nedeniyle olduğunu hissedebilirler.

3. Evliliğinizin en iyi yanlarını hatırlayın. Onları çocuklarınızla paylaşın ve anıları yapıcı bir şekilde kullanın.

4. Eski eşinize karşı devam eden öfke veya acı, çocuklarınıza boşanma veya ayrılıktan çok daha fazla zarar verebilir. Gösterdiğiniz duygular, kullandığınız sözlerden daha önemlidir.

5. Diğer ebeveyni eleştirmekten kaçının. Zor gelebilir ancak çocuğun sağlıklı gelişimi için hayati önem taşır. Çocukların her iki ebeveyne de saygı göstermesi önemlidir.

6. Çocuklarınızı taraf tutmaya zorlamayın veya teşvik etmeyin. Bunu yapmak, hayal kırıklığı, suçluluk ve kin duygularını teşvik eder.

7. Bir çocuğun rutinini aniden bozmamaya çalışın. Çocuklar sürekliliğe ihtiyaç duyarlar, ve birden fazla değişimle başa çıkmak zorunda kalmaları onlar için rahatsız edicidir.

8. Boşanma veya ayrılık genellikle her iki ebeveynde finansal baskı yaratır. Maddi bir kriz olduğunda, ebeveynlerin ilk dürtüsü genellikle çocukların bunu fark etmemesi için çabalamaktır. Çoğu zaman, çocuğa bunu yapması için sormak yerine, kendileri fedakarlık yapmayı tercih ederler. Ortam, açıklık olduğunda ve çocuklardan yardım beklenildiğinde daha sağlıklı olur.

9. Bir evliliği sonlandırmak çocuklar üzerinde zorluk yaratabilir. Onlar her zaman sıkıntılarını göstermeyebilir veya başlangıçta bunun ne anlama geleceğini fark etmeyebilirler. Ebeveynler, çocuklara ne olduğunu ve neden olduğunu anlatırken çocuğun olayları anlamlandırabileceği ve sindirebileceği basit ve direkt bir dil kullanmalıdır. Bunlar, koşullara ve her çocuğun yaşına ve anlama yeteneğine göre değişir. En kötü yol, olayları örtbas etmeye çalışmak ve çocukları, hissettikleri şeyler hakkında konuşmamaları veya hatta düşünmemeleri gerektiği hissine kapılmaları konusunda ikna etmektir. Hoş olmayan olaylar, kısa, zamanında, doğrudan ve dürüst bir şekilde açıklanmalıdır.

10. Boşanma veya ayrılığınızın hikayesi, çocuklar daha büyüdüğünde ve hayata daha olgun bir bakış açısıyla baktıklarında yeniden anlatılabilir. Bu durumları bir trajedi olarak sunmak, ebeveynlerden birini mağdur ya da suçlu olarak sunmak talihsiz olabilir.

11. Ebeveynlerin evliliklerini sonlandırma konusunda hissettikleri suçluluk, çocuklarına sağlıklı sınırlar koymalarını engelleyebilir. Çocuklar tutarlı bir yönlendirmeye ihtiyaç duyar. Kendilerinden beklenenin ne olduğunu oldukça net bir şekilde duymak ve anlamak isterler. Çocuklar, sınırlar belirli olduğunda kendilerini daha güvende hissederler. Ebeveynler, gerekli olduğunda "Hayır" demeye hazır olmalıdır.